St Lucia
26 juli 2018 - St Lucia, Zuid-Afrika
Een nieuwe dag in Zuid-Afrika! Na het ontbijt van vanochtend gaan we richting de steiger aan het begin van het dorp; er staat een tochtje met de hippo and croc boat op de planning. We zijn ruim op tijd aanwezig en kijken alvast wat rond. Het hele gebied rondom st. Lucia is eigenlijk een groot moeras waarin dus krokodillen en nijlpaarden leven. Ik hoop stiekem dat we ze niet kunnen vinden en Janaad hoopt dat we heel dichtbij kunnen komen. :)
Onze boot is een kleine overdekte motorboot voor 15 personen. De 'skipper' en tevens gids staat in het midden van de boot aan het roer en vertelt verhalen, het ene verhaal wat sterker dan het andere. Al snel komen er een familie nijlpaarden tegen. Papa nijlpaard ligt met al
zijn vrouwen en kinderen met zijn lijf onder water en met zijn ogen en neusgaten boven water. Af en toe wordt er eens flink gegaapt en trekt er één heel lui de ogen open. Onze hippo-vrienden slapen! Het blijkt dat ze vooral snachts op zoek gaan naar eten. Dit doen ze ook in het dorp, dus na zonsondergang kan je maar beter niet meer over de weg lopen. (wat hier in st. Lucia heel natuurlijk voelt omdat het op nederland/center parcs/Grieks eiland lijkt, ik vraag me serieus af of dit alleen een toeristen dorp is en of er ook nog vaste inwoners zijn.) De hippo's liggen nu dus lekker te luieren en wij kunnen ze bekijken. Het blijkt dat hier al tientallen jaren boten varen dus ze vinden ons niet bedreigend maar heel normaal. We varen weg bij de nijlpaardenfamilie en komen bij........ een krokodil! Het leek me ongepast om te gaan zitten huilen of schreeuwen en aangezien alle toeristen naar voren stormen om een foto van 2 meter afstand te maken, ga ik er veilig achter staan. Totdat een aardige toeristen-meneer zegt: "kom maar, maak maar een foto" en opeens sta ik vooraan. De krokodil beweegt niet en ik maak wat foto's en al snel vindt ik het heel normaal en voelt het veilig. Zeker als onze skipper vertelt dat een krokodil wel 12 tot 18 maanden zonder eten kan! En dat hij nu in de zon ligt om zijn energie 'op te laden' om snachts weer te zwemmen en eventueel jagen. Dan lust hij ons vast niet! :) Onze gids blijkt 5x per dag en alle dagen van de week hier te varen, dus hij kent de beesten goed (hij heeft zelf een bijnaam voor elk dier) en houdt hun lichaamstaal constant in de gaten. Echt toeristisch en echt veilig dus! Later in de tocht zien we nog meer krokodillen en nijlpaarden en ook erg leuk: een zee-arend.
Nog een leuk verhaaltje over de nijlpaarden en hoe slim ze zijn:
De gids vertelde dat er een keer een nijlpaarden familie was met maar 1 kleintje. Normaal gesproken stoeien de kleintjes met elkaar om te oefenen voor als ze later echt groot waren en echt moeten vechten. Net zoals onze kleuters leren door spel eigenlijk. :) Maargoed, deze familie had dus 1 kleintje dus dit nijlpaardje had alleen zijn grote papa en mama en tantes om mee te stoeien met als gevolg dat hij al snel zijn oog was verloren. Papa nijlpaard had na een poosje een oplossing bedacht die de rangers hier met open mond hebben geobserveerd: gedurende een hele periode bracht papa nijlpaard het kleine nijlpaardje 's ochtends naar de dichtstbijzijnde nijlpaard-buur-familie, om hem aan het einde van de middag weer op te halen. Zo kon hij toch spelen en stoeien met leeftijdsgenootjes en raakte hij niet meer gewond. Bijzonder he!
De rest van deze dag hebben we relaxed doorgebracht: spelletjes doen en zitten en wandelen aan het strand in de hoop dat we walvissen zouden zien. Helaas zagen we die niet. We zagen wel een strandvisser die een haai van ongeveer 80 cm binnen haalde en vervolgens ook weer terug gooide in de zee. Morgen gaan we s'ochtends een origineel zoeloe dorpje bekijken en smiddags op zoek naar de big 5!
Onze boot is een kleine overdekte motorboot voor 15 personen. De 'skipper' en tevens gids staat in het midden van de boot aan het roer en vertelt verhalen, het ene verhaal wat sterker dan het andere. Al snel komen er een familie nijlpaarden tegen. Papa nijlpaard ligt met al
zijn vrouwen en kinderen met zijn lijf onder water en met zijn ogen en neusgaten boven water. Af en toe wordt er eens flink gegaapt en trekt er één heel lui de ogen open. Onze hippo-vrienden slapen! Het blijkt dat ze vooral snachts op zoek gaan naar eten. Dit doen ze ook in het dorp, dus na zonsondergang kan je maar beter niet meer over de weg lopen. (wat hier in st. Lucia heel natuurlijk voelt omdat het op nederland/center parcs/Grieks eiland lijkt, ik vraag me serieus af of dit alleen een toeristen dorp is en of er ook nog vaste inwoners zijn.) De hippo's liggen nu dus lekker te luieren en wij kunnen ze bekijken. Het blijkt dat hier al tientallen jaren boten varen dus ze vinden ons niet bedreigend maar heel normaal. We varen weg bij de nijlpaardenfamilie en komen bij........ een krokodil! Het leek me ongepast om te gaan zitten huilen of schreeuwen en aangezien alle toeristen naar voren stormen om een foto van 2 meter afstand te maken, ga ik er veilig achter staan. Totdat een aardige toeristen-meneer zegt: "kom maar, maak maar een foto" en opeens sta ik vooraan. De krokodil beweegt niet en ik maak wat foto's en al snel vindt ik het heel normaal en voelt het veilig. Zeker als onze skipper vertelt dat een krokodil wel 12 tot 18 maanden zonder eten kan! En dat hij nu in de zon ligt om zijn energie 'op te laden' om snachts weer te zwemmen en eventueel jagen. Dan lust hij ons vast niet! :) Onze gids blijkt 5x per dag en alle dagen van de week hier te varen, dus hij kent de beesten goed (hij heeft zelf een bijnaam voor elk dier) en houdt hun lichaamstaal constant in de gaten. Echt toeristisch en echt veilig dus! Later in de tocht zien we nog meer krokodillen en nijlpaarden en ook erg leuk: een zee-arend.
Nog een leuk verhaaltje over de nijlpaarden en hoe slim ze zijn:
De gids vertelde dat er een keer een nijlpaarden familie was met maar 1 kleintje. Normaal gesproken stoeien de kleintjes met elkaar om te oefenen voor als ze later echt groot waren en echt moeten vechten. Net zoals onze kleuters leren door spel eigenlijk. :) Maargoed, deze familie had dus 1 kleintje dus dit nijlpaardje had alleen zijn grote papa en mama en tantes om mee te stoeien met als gevolg dat hij al snel zijn oog was verloren. Papa nijlpaard had na een poosje een oplossing bedacht die de rangers hier met open mond hebben geobserveerd: gedurende een hele periode bracht papa nijlpaard het kleine nijlpaardje 's ochtends naar de dichtstbijzijnde nijlpaard-buur-familie, om hem aan het einde van de middag weer op te halen. Zo kon hij toch spelen en stoeien met leeftijdsgenootjes en raakte hij niet meer gewond. Bijzonder he!
De rest van deze dag hebben we relaxed doorgebracht: spelletjes doen en zitten en wandelen aan het strand in de hoop dat we walvissen zouden zien. Helaas zagen we die niet. We zagen wel een strandvisser die een haai van ongeveer 80 cm binnen haalde en vervolgens ook weer terug gooide in de zee. Morgen gaan we s'ochtends een origineel zoeloe dorpje bekijken en smiddags op zoek naar de big 5!
