Pothole

Omdat we (eigenlijk vooral ik gebied de eerlijkheid te zeggen) zo geschrokken waren van de klapband, besloten we om dinsdag niets te gaan doen. Die auto ging ik niet meer in! Nouja, oke.. 1 ritje naar de stad om een nieuwe reserveband te regelen. Het leek Janaad slim als ik zou gaan rijden omdat ik dan niet meer zo bang zou zijn. Dus wij, hup de auto in en de berg weer af. Deze berg zit vol met steile wegen omhoog en omlaag en om het makkelijk te maken hier en daar een pothole of een drempel in de weg. Die drempels hebben de voor het gemak gecamoufleerd met slecht zichtbare gele strepen dus soms zien we hem pas op het laatste moment. O, en ze zijn altijd op een helling. Inmiddels kunnen wij dus echt rijden in de bergen! Na een kwartiertje rijden (alle Swazi's scheuren maar wij gaan langzaam onder het mom van: "een slak en een luis komen ook thuis"). Ondertussen hoorde ik papa Hans in mijn gedachten elke keer zeggen: "als je je koppeling op laat komen heb je meer grip." En: "gewoon terugschakelen". Janaad zit ondertussen als een echte rijinstructeur naast me te coachen. Enfin, een kwartier later zijn we er. Na anderhalf uur wachten rijden we weer weg met een nieuwe reserveband. Eenmaal terug bij het hotel doen we lekker rustig aan: boekje lezen, wandelingetje maken, zwemmen, savonds weer lekker eten en dan vroeg naar bed. Wij liggen er echt elke avond om half negen in. De zon gaat vroeg onder en dan krijgen we slaap. Zal wel met de biologische klok te maken hebben! Ik krijg ook zin in pepernoten haha!

Vanochtend zijn we om acht uur vertrokken uit Swaziland. We kiezen de weg die het snelst Swaziland verlaat. Dag land! Je bent ongetwijfeld prachtig en je cultuur is vast interessant, maar wij hoeven even niet meer! Als we eenmaal langs alle kantoortjes en douane medewerkers heen zijn, rijden we Zuid-Afrika weer binnen. Hopelijk zijn de wegen hier beter! En ja hoor, we komen geen potholes meer tegen en de kilometers schieten onder ons door. Het landschap wisselt, we zien bergen, bos, landbouwgebieden, typisch Afrikaanse dorpjes en komen uiteindelijk in het tropisch moeras. Om vier uur stappen we, na ruim 400 km en slecht 2 stops, uit in St. Lucia. De hele weg zijn we geconcentreerd geweest, hebben we gelachen en gezongen en nu voelen we gelijk dat we moe zijn. De hotelkamer is gelukkig goed voor elkaar! We vinden het stiekem wel jammer dat hier alleen maar Nederlanders lijken te logeren. Maarja, we zijn ook blij dat we er zijn!

Nu gaan we eerst bij de oceaan kijken en dan een hapje eten en dan vanavond waarschijnlijk weer vroeg naar bed!